Discrepantiemonitor: de oorzaak van stress
De oudste of meest primitieve delen van onze hersenen zijn biologisch geprogrammeerd om voortdurend alert te zijn op gevaar. Dat programma activeert de vecht-vlucht-vries-respons zodra het gevaar detecteert. Dit was natuurlijk heel handig toen we in de oertijd moesten zien te overleven in de ruige natuur. Maar in ons moderne, relatief veilige leven veroorzaakt dat programmaatje, dat we de discrepantiemonitor noemen, vooral veel onnodige stress. Het zorgt ervoor dat we kritisch zijn naar onszelf, blijven piekeren of zelfs depressief worden.
In het filmpje hieronder legt de man heel goed uit hoe de discrepantiemonitor werkt. Het gaat om de ruimte die zit tussen de werkelijke situatie en de door jou gewenste (vaak irreële situatie), zoals:
- ik wil me nu niet down voelen
- was het maar weer vakantie
- ik moet een leuke moeder/vader zijn
- was ik maar net zo knap/leuk/slim als…
- ik wil altijd energie hebben
- iedereen moet me leuk vinden
- alles wat ik doe moet perfect zijn
- ik kan nu niet ziek zijn, ik heb het te druk
- was hij/zij er nog maar…
…en ga zo maar door. Hoe verder de werkelijkheid en de wens uit elkaar liggen, hoe groter de stress en frustratie die ontstaan door het verlangen naar de gewenste situatie. En dat leidt dan weer tot verdere negatieve gedachten, somberte of zelfs een echte depressie.
Erkennen en accepteren wat er is, minder stress
Op het moment dat je de werkelijke situatie in mildheid kunt accepteren, ontstaat er weer ruimte om toe te werken naar haalbare verbeteringen ervan. Bijvoorbeeld: om me straks een beetje beter te voelen ga ik nu energie-gevende activiteit x of y doen.
Het is dus geen ingewikkeld algoritme, zoals de Google-meneer in het filmpje het noemt. Het is een mindfulle manier om te dealen met de kleine en grote tegenslagen van het leven. Voor hem was deze ontdekking zo life-changing dat hij het met iedereen wil delen. Daar krijg ik dan weer energie van!
Lees ook mijn blog over de Mindfulness les: Gedachten zijn geen feiten.
